2.10.08

Ik zit zo eens terug te lezen. Eigenlijk toch best wel leuk allemaal. Ik moest er zelf soms ook om lachen. Al doe ik dat regelmatig, lachen om mijn eigen mopjes.

Toch geweldig, dat u één van slechts 1002 mensen bent die al dit moois hebben kunnen lezen?
Ruim duizend bezoekers heeft deze hangplek voor somsschrijvers (die soms dus acht maanden NIET schrijven) inmiddels getrokken. Duizend! Dat is duizelingwekkend veel voor een website waar nou echt niet veel te lezen valt.

Pfoe. Dat vraagt om een bijdrage. Iets met substantie.

Ik las van de week een boek uit 1964. Hoe lang geleden 1964 is, blijkt uit de beschrijving van een man "van een jaar of vijftig".

"... en daar zag hij naar uit ook. Dun haar, al geheel grijs. Nauwelijks nog vlees op het gezicht, maar wel een begin van een buikje. Vermoeide ogen omlijst door rimpels. Diepe groeven langs zijn wangen (...)".

Ik moet zó lachen. In 1964 was ik zelf negen, en verdomd: toen zagen mannen van vijftig er zo uit. Nu lijkt het wel of ik een beschrijving van mijn schoonvader lees. Die wordt over een paar maanden negentig.

Duizendtwee. Nou, blijf komen. Soms schrijf ik nog wel eens iets.